Хьана-хьанач са кьуьзуь кас. Гад тирвал кIвалахна хъуьтIуьн гьазурвилер акунвай ада. Къуьлуьн кандуяр сиве-сивди ацIурнавай. Са кар авай хьи, кандуйрин рехъ са кьифрез чир хьанвай. Ада къуьл чуьнуьхиз, вичин муказ ялзавай. И кардикай хабар кьур кьуьзек алахъна кьиф кьаз. Ингье гьайван сакIани гъиле гьатзвачир, гьар гъилера катна вичин мука чуьнуьх жезвай.

    «Завал акъатайди, акъваза садра, гьатда вун зи гъиле!» – лагьана касди хъел кваз. Ада кьиф кьун патал кандуйрин патавай хьиз ракьар эцигна. 

    Им акур кьиф куьмек кIанз вечрев агатна, адаз вичин кьилел атай кар рахана. Вечре адан гафар кваз кьунач. 

    – Ам зи кIвалах туш, за вучда кьван? –  лагьана,  чиликай кьил хкуднавай пIаркIв кIуфув ялиз эгечIна.

    Фена кьиф хипрен кьилив:

    – Кьуьзека тунвай ракьар хаз куьмека, зун абура гьатайтIа рекьида.

    – Ам зи кIвалах туш, ракьар заз тунвач хьи, – лагьана хипре векь жакьваз-жакьваз.

    Шерзум хьайи кьиф калин кьилив фена:

    – Вуна хьайитIани заз куьмека. Зун кандуйрив агат тавурай лугьуз касди ракьар тунва. ИкI зун я гишила рекьида, яни ракьара гьатна терг жеда. 

    Кали тумунив далудаллай тIветIер чукурна, кьифрез килигни тавуна лагьана:

    – Ам зи кIвалах туш, жуван кьилиз жува чара ая.

    Амукьна кьиф вучин-гьикIин лугьуз.

    Садлагьана кIваляй касди цIугъдай ван акъатна. Ракьара гьатнавай гъуьлягъди вичин сарар касдин кIваче акIурнавай кьван.

    КIвализ атай лукьманди касдин папаз «Верч тукIукI, ам чрана це жуван итимдиз,  вичел хтурай» лагьана. Папа тадиз ада лагьайвал авуна.

    Итимдикай хабар кьаз адан гзаф ярар-дустар атана. Виридаз тIуьн бес жедайвал хебни тукIваз туна папа. 

    Мугьманрикай сада «Я стха, вал ни ятIани вилнава. Кьилел маса кар татанмаз кал тукIуна садакьа пая» лагьана. Кални гьа икI фена.

    И кIвалахар тIеквендай акур кьифре фикирна: «Завай куьмек кIан хьайи садазни «Ам зи кIвалах туш» лугьудач за».